Δεν έμεινε λουλούδι άκοπο για να ν’ αγαπήσω…
Δεν έμεινε ανεμολευθερωτής που ζυγώνει για ν’ αγαπήσω…
Δεν έμεινε βροχή δροσάτη για ν’ αγαπήσω…
Δεν έμεινε αδελφός που δίνει το παρών για ν’ αγαπήσω…
Δεν έμεινε φίλος να τσουγκρίσω για ν’ αγαπήσω…
Δεν έμεινε στιγμή αξιοπερίγραπτη για ν’ αγαπήσω…
Δεν έμεινε άνθρωπος να μοιραστώ του μάγου τ’ άγγιγμα και να τον αγαπήσω…
Ίσως εμένα να μην μου έμεινε αγάπη. Έμεινε μόνο πίκρα, ίσως οργή και μια επαλήθευση για αυτό που πάντα πίστευα και μπορεί να αναζητούσα κιόλας… Πάντα μόνος ήμουν , μόνος είμαι και μόνος θα είμαι… για πάντα.
4 σχόλια:
λες και το έγραψες για μένα..
συμπάσχω...
τα φιλιά μου!
Σου στέλνω ένα τραγουδάκι που πολλές φορές μου έχει δώσει δύναμη..δεν ξέρω αν θα σου αρέσει αλλα εγω στο στέλνω..:))
http://www.youtube.com/watch?v=1yaYDPAObI8
Καλησπέρα Sofaki,
Ευχαριστώ πολύ για το τραγούδι. Η αληθειά είναι πως σήμερα ( αναλογικά πάντα με την μέρα ) είμαι κάπως καλύτερα αλλά κάποια στιγμή στο μέλλον θα το χρειαστώ. Ελπίζω και για σένα να είναι λίγες οι φορές που θα χρειάζεται να ακούς το συγκεκριμένο τραγούδι.Σε ευχαριστώ πολύ και πάλι.
Καλή βδομάδα να έχεις και τα γουφ γουφ μου :)
Δημοσίευση σχολίου