Σε θυμάμαι απ’ την αρχή σου. Σαν να μην ήταν δική σου νόμιζα τότε. Ακόμα το νομίζω. Μακάρι λανθασμένα. Είχες όμως διάθεση να ζωγραφίζεις και με αυτό με κάλυπτες. Όλος ο ουρανός τότε δεν σου έφτανε για καμβάς κι ας σου έλειπαν τα εφόδια για να τον ζωγραφίσεις. Είχες θέληση όμως και αυτό μετρούσε πιο πολύ απ’ όλα. Από εφόδια τώρα είσαι πλήρης. Όμως και πάλι δεν τα νομίζω για δικά σου. Μακάρι λανθασμένα. Ίσως για αυτό ό,τι αφήνει το πινέλο σου στο χρόνο να μην φέρνει σε σένα. Όμορφα τα σχέδια σου δεν λέω, μα δεν σε βλέπω μέσα τους. Μήπως για αυτό τώρα ο ουρανός να σου φαίνεται πολύ μεγάλος για καμβάς; Αν είναι έτσι πάρε το πάλι από την αρχή με όση θέληση σου έχει απομείνει. Μπορεί και πάλι να κάνω λάθος… Αν είναι έτσι διέψευσε με… Όχι με λόγια όμως αλλά με πράξεις. Θα το χαρώ πολύ αν ένα πρωινό ξυπνήσω κι όλο τον ουρανό ζωγραφισμένο δω… Μπορεί να κάνω λάθος… Μακάρι να κάνω λάθος… Εύχομαι να κάνω λάθος…. Θα χαρώ να κάνω λάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου