Παλιά στο Πέραμα υπήρχε ένας καραβομαραγκός που για κάποιους ήταν καλός στη τέχνη του, για άλλους κακός, για άλλους αδιάφορος και για τον ίδιο δεν ήταν καν τέχνη. Σήμερα το επάγγελμα ή η τέχνη αυτή δυστυχώς αν δεν έχει εκλείψει τελείως είναι κοντά στο να εξαφανιστεί. Καθημερινά και για πολλά χρόνια ο συγκεκριμένος μάστορας είχε φτιάξει αμέτρητα σκαριά για κάθε είδους πλοίου… επιβατικά , αλιευτικά, αναψυχής κλπ. Δεν ήταν λίγες οι φορές που όταν δούλευε στη ζώνη κάποιοι περαστικοί, συνάδελφοι , φίλοι ή και γνωστοί τον ρώταγαν για τι είδους πλοίου προορίζεται το σκαρί που δουλεύει. Η απάντηση που έδινε ο μάστορας ανεξαρτήτου τα χρόνια που περνάγανε ήταν πάντα η ίδια: Δεν με ενδιαφέρει . Εμένα αυτό που με ενδιαφέρει είναι να μην βουλιάξει… Κάποιες φορές βέβαια δεν απάνταγε και με τόσο ευγενικό ύφος. Λαϊκός άνθρωπος ήταν βλέπετε ο μάστορας.
2 σχόλια:
Αχα, το 1984, και για τρεις μήνες είχα δουλέψει-εκπαιδευθεί σε μαρίνα κατασκευής σκαφών...
Ένα ακόμη επάγγελμα που εξαφανίστηκε, σε αυτή του τη μορφή που γράφεις.
Καλή εβδομάδα
γουφ :-)
Καλησπέρα Βάσσια,
Σημαδιακή χρονιά το 1984 κατά τον Όργουελ. Δυστυχώς είναι πολλά τα επαγγέλματα και οι τέχνες που έχουν εξαφανιστεί.
Καλή εβδομάδα , γεμάτη με πολλά γουφγουφ :)
Δημοσίευση σχολίου