Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 29, 2010

ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ


Φαντάσματα της σκέψης , σιχτιρίσματα της ψυχής,

μισητές και μίζερες προσπάθειες

μπολιάσματος των έξω με τα βάθια μου

και όσα θλιμμένα γέρασαν τα νιάτα μου

ξορκισμένα να ‘ναι στο πάτο ενός ποτηριού

και στο φύσημα του καπνού από ένα τσιγάρο

και όσα αντέξουν τα δήθεν ισχυρά

τα καίω με μιας σ’ ένα τραγούδι

γιατί η φωτιά υπάρχει ακόμα.

Αφού όποιος έτυχε να δει τα μάτια μου

θα ξέρει πως μόνο εκεί μπορώ ν’ αναπνέω μαγικά

αναμένοντας τη μάχη μου

με περίσσιο θάρρος και δύναμη

που εκείνη μ’ έμαθε να με κερνάει.

Υ.Γ1: Η λέξη θλιμμένα είναι από τις λίγες φορές που την χρησιμοποιώ με την κυριολεκτική της έννοια.

Υ.Γ2: Μπόλι…

Δεν υπάρχουν σχόλια: