Κυριακή, Ιουλίου 25, 2010

ΕΧΕΙ ΤΙΜΗ ΣΑΝ ΠΕΤΑΣ , ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΑΜΕΝΟ ΓΛΑΡΟ

Ωραίο αίσθημα να πετάς … έχει τιμή σαν πετάς που λέει και το τραγούδι…. Να μένεις μόνος συνεχίζει. Να σχίζεις τον αέρα στα δύο στο πέρασμα σου και καθώς τον διαπερνάς να σφίγγεις τις γροθιές σου και να εγκλωβίζεις το κενό μέσα εκεί αντί να σε εγκλωβίζει αυτό. Να πετάς ψηλά και πάνω από τα σύννεφα και να βλέπεις την γέννηση της βροχής. Να πετάς μαζί με τις θλίψεις και η μοναξιά σου να βρίσκει ταίρι. Να πετάς ανάμεσα στα πιο απόκρυφα και παρεξηγημένα αστέρια που δεν τολμούν καν να λάμψουν για μην χαλάσουν το χρώμα μιας νυχτιάς. Να πετάς και με τις ηλιαχτίδες του ήλιου να παίζεις κυνηγητό και να ελαφραίνεις λίγο από τον πόνο του για τη σελήνη. Πράγματι, ωραίο αίσθημα να πετάς. Αλλά πριν πετάξεις φρόντισε να έχεις αγγίξει το χώμα και μια χούφτα του να έχεις πάρει φυλαχτό για να μην σε τρομάζει τόσο η πτώση.

Υ.Γ1: Το τραγούδι που λέγαμε…
Υ.Γ2: Θλίψεις….

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Kalispera!!
i ali8eia einai oti den mporw na sxoliasw kati sugekrimeno panw sto keimeno,giati nomizw oti ta les ola..apla i8ela na pw ena euxaristw gi auta pou eniwsa se se sunduasmo me to tragoudi,pou einai ena apo ta agapimena mou...
euxomai na mporoume na petame panta..toulaxiston stin skepsi mas,k as peftoume!!
tin kalispera mou ras!!!

raslowbap είπε...

Καλησπέρα και σε σένα...

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και σε μένα παρόμοια συναισθήματα μου είχαν δημιουργηθεί και σαν αποτέλεσμα ήρθε το συγκεκριμένο κείμενο ( βέβαια δεν νομίζω να τα αποτύπωσα και τόσο καλά).

Την καλησπέρα μου και σε σένα :-)

Ανώνυμος είπε...

εδω στον πατο δεν υπαρχει σταγονα
(μεγαλη αντιφαση)
ουτε φωνες
ουτε καπνοι να μας προδωσουν
-βιασου κολυμπα φιλε μου, αναδυσου
-ξερεις φοβαμαι την νοσο των δυτων
καλυτερα
αναπηρος να πινω ουζο και να βλεπω ουρανο με γλαρους
παρα να συνηθισω τον βαθυ πνιγμο.
μια τετοια απορια καποτε συνταραξε ολη την δανια
κι εριξε στο ποταμι την τρελοοφιλια


καλη συνεχεια φιλε ras
ειμαι ο Δημητρης
και παω διακοπες
στα μπουγαδονερα

raslowbap είπε...

Μου βγάζει μια αισιοδοξία το σχόλιο σου , ειδικά το σημείο που αναφέρεται στη νοσό των δυτών και πως καλύτερα να είσαι ανάπηρος και να πίνεις ούζο βλέποντας τον ουρανό και τους γλαρους. Το εκλαμβάνω σαν να προσπαθούμε να κυνηγάμε τα όνειρα μας κι ας αποτύγχουμε παρά να αναρωτιόμαστε τι θα είχε γίνει αν δεν τα είχαμε κυνηγήσει.

Την καλησπέρα μου και καλές διακοπές και σε σένα.