Έχω μετρήσει στο διάβα μου άπειρες φορές τα αστέρια όλου του σύμπαντος και πάντα μου φαίνονταν λίγα.
Έχω περάσει από όλους τους παραδείσους και κάθε φορά έφτυνα στο φεύγα.
Έχω νιώσει όλα τα βασανιστήρια της κόλασης και όσο κρατούσαν αυτά εγώ απλά χαμογελούσα ευτυχής.
Έχω θαφτεί βαθιά μέσα στο χώμα και δεν ένοιωσα την παραμικρή δυσφορία αλλά αντιθέτως ένιωθα άνετα.
Έχω μιλήσει με όλους του Θεούς και όσοι δεν σιώπησαν μόνο με μισόλογα μου απαντούσαν.
Έχω γνωρίσει χιλιάδες δαιμόνια και δεν τα χαρακτηρίζω τρομαχτικά αλλά απλά παρεξηγημένα ξωτικά.
Έχω αηδιάσει από την όψη των αγγελουδιών και αν δεν τα λυπόμουν τόσο ίσως στο επόμενο αντάμωμα να έκοβα τα φτερά από όλα τους.
Με έχουν στήσει φίλοι καρδιακοί στα λίγα που μου επιτρέπονται επισκεπτήρια και το επόμενο πρωί ξύπναγα χαρούμενος στο κελί μου για αυτό.
Υ.Γ1: Φορές…
Υ.Γ2 για το Υ.Γ1 : Ή πιο απλά μια δειλία μπροστά στο σπάσιμο των κοινωνικών συμβάσεων και των επακολουθών τους.
Υ.Γ3: Κάποιες φορές αν έπρεπε να διαλέξω μόνο ένα, ίσως και να ήταν αυτό. Ελαφρώς νοικοκυρεμένο σε σχέση με τη πρώτη του έκδοση. Ακούστε το εδώ.
6 σχόλια:
Κορεσμός;
Είναι παγίδα το μαρτύριο του.....
"Ή πιο απλά μια δειλία μπροστά στο σπάσιμο των κοινωνικών συμβάσεων και των επακολουθών τους".
Είναι γιατί μας έμαθαν ότι αν βγεις "εξω" από τις συμβάσεις, σε περιμένει το περιθώριο.... έκαναν λάθος, μας περιμένει μια άλλη ζωή.... διαφορετική.
Καλή εβδομάδα φίλε μου
:-)
Καλησπέρα Βάσσια,
Δεν νομιζω πως είναι κορεσμός. Η στιγμή ήταν κάπως ιδιαίτερη. Ίσως να ήταν και απλά ο εκνευρισμός της στιγμής που κυριάρχησε έναντι άλλων συναισθημάτων αν και μάλλον όλο και κάτι βαθύτερο θα έχει για αίτιο.
Με βρίσκεις σύμφωνο για το περιθώριο. Ίσως εκεί να είναι το μόνο σημείο που μπορούμε να είμαστε μόνο ο εαυτός μας.
Καλή εβδομάδα να έχεις και την καλησπέρα μου :)
τα μαρτυρια
τοσο γλυκα μας λυτρωνουν
οχι οταν τα ανεχομαστε
αλλα οταν τα αντεχουμε
αληθεια!
τι σημαινει αληθεια?
Μερικες φορες "αληθεια"
(στην πιο ευδαιμονικη της μορφη)
ισως να ειναι απλα
η αισθηση της ανωσης σε μια ερημη θαλασσα
ή η εκκωφαντικη σιωπη ενος κελιου
το πιο δυσκολο πραγμα στον κοσμο ειναι το απλο
αργα το καταλαβα
αν το καταλαβα
καλη βδομαδα χρηστο
σημερα λεω να με λεω ΧΙΚ
ολη μερα
δημητρης ;)
Kαλησπέρα Δημήτρη,
Μέσα από τις δυσκολίες και τα μαρτύρια έρχονται και τα όμορφα. Όχι ότι θα εκλείψουν ποτέ οι δυσκολίες και τα μαρτύρια αλλά ο τρόπος που τα αντιμετωπίζουμε φέρνει τα όμορφα και αυτά είναι αθάνατα.
Για την αλήθεια ξέρω πολλούς που μπορούν να σου πουν για μια γενικεύμενη αλήθεια που οι περίσσοτεροι αποδεχονται. Το θέμα όμως είναι ο καθένας να βρει την δικιά του και μόνη αλήθεια και να παλεύει καθημερινά για αυτήν. Δυστυχώς δεν έχω γνωρίσει πολλούς που το έχουν κάνει. Ή τουλάχιστον είναι μειοψηφία.
Καλή εβδομάδα και σε σένα Δημήτρη.
Υ.Γ: Το ΧΙΚ μου έφερε σε νου κάτι από κόμικς και κάτι από μεθύσι. Υποθέτω πως κάτι άλλο εννοούσες όμως.
Ras κανονίζουμε συνάντηση στην "πατρίδα" μου :-), για καφεδάκι κι ίσως και ουζάκι.
Για μένα θα είναι η πρώτη φορά που θα γνωρίζω bloggers.
Αν σε ενδιαφέρει διάβασε στο blog σχετικά.
(ελπίζω να είναι όμορφη εμπειρία)
Φιλιά
(δεν μπορούσα να μη στο πω)
Καλησπέρα Βάσσια,
Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση αλλά παρόλο που και ο κάφες , και το ουζάκι μου αρέσουν πολύ δεν νομίζω να μπορέσω. Και η συντροφιά σας των παευρισκομένων θα μου άρεσε ( εννοείται βέβαια πως πιο πολύ από όλα πως θα μου άρεσε η δική σου συντροφιά) αλλά το κόβω δύσκολο να παραβρεθώ.
Καλά να περάσετε και καλό σου σαββατοκύρικο :-)
Δημοσίευση σχολίου