Μισάνοιχτα κοκκινισμένα μάτια και κουρασμένα
από τη θεατρική αλλοίωση της καθημερινότητας.
Παλεύουν να μείνουν ανοιχτά και ξύπνια
μέσα σε μια στιγμή παράνοιας… πραγματικότητας.
Απέναντι από και σε μια οθόνη, με δόλο εφευρεμένη μηχανή
για να σκοτώνει την όποια κριτική της σκέψης.
Μάχη, όχι άνιση, χαμένη σίγουρα πάντως εχθές.
Οι ιδέες της χθεσινής νυχτιάς και η αποτύπωση τους
χαθήκαν σαν δεν πρόλαβα το ξημέρωμα, κοιμήθηκαν.
Έμεινε μόνο η περιγραφή της στιγμής. Αρκεί;
4 σχόλια:
Αρκεί η περιγραφή της στιγμής.....
είναι όμως που μαζεύονται πολλές στιγμές και ανησυχούμε μήπως στ' αλήθεια πάψουμε κάποια στιγμή να σκεφτόμαστε και φτάσουμε μόνο ν' αντιδρούμε... αυτόματα.
Καλό βράδυ Ras
Βέβαια υπάρχει και χειρότερο σημείο από το να αντιδρούμε αυτόματα. Αυτό να μην αντιδρούμε καθόλου.
Την καληνύχτα μου
Ναι, πιστευω αρκει....την στιγμη πρέπει να πιανουμε απο τα κερατα, αυτη μονο έχουμε , τίποτα αλλο
Κάποτε όμως μπορεί να μην μας αρκούν σκόρπιες στιγμές και να επιθυμούμε μαι αλληλουχία από συνεχόμενες στιγμές για νιώσουμε αυτό που λένε ευτυχία.
Την καλημέρα μου
Δημοσίευση σχολίου