Έγραψα κάτι όμορφο χθες. Ή μάλλον καλύτερα έγραψα για κάτι όμορφο. Θα ήθελα πρώτη φορά τόσο πολύ να το μοιραστώ μαζί σας , αλλά θα πρέπει να κάνω υπομονή μέχρι να το διαβάσει πρώτα αυτός που μάλλον του οφείλονται και όλα. Χωρίς η βιασύνη να το σκοτώσει αλλοιώνοντας το αυτή τη φορά .
8 σχόλια:
Αν ήξερε μόνο πόσο τυχερός είναι.....
Φιλαράκι.... κάθε φορά και πιο μαγικός!
:-)
Καλησπέρα Βάσσια,
Ευχαριστώ πολύ, αν και εντάξει αυτό που ανέβασα δεν ήταν και τόσο μαγικό, λογικά βέβαια αναφέρεσαι σε αυτό που αναφέρομαι στο ποστ και που δεν δημοσίευσα. Ελπίζω πάντως στο μέλλον να το ανεβάσω και να σου αρέσει.
Καλή βδομάδα να έχεις και την καληνύχτα μου :)
Η αλήθεια είναι ότι για μένα μαγικό είναι αυτό που διάβασα σε πέντε γραμμές και ένιωσα σε πολλές "άγραφες" ακόμη......
:-)
χαθηκανε εκεινες οι ηδονικες μερες
του 87
(με φωνες εξαισιες με μουσικες)
που θα λεγε κι ο ντινος
σκονη κωστη μου ο ντινος στη βιβλιοθηκη κι εγω μια φωτογραφια του national geografic
μια πολικη αρκουδα κοιταζει με το μικρο της την μαρτιατικη χιονοθυελλα μεσα απο
μια προχειρη φωλια
την καλησπερα μου φιλε Χρηστο!
ελπιζω "να μεινει κατι¨"
απ τα γραφομενα
Βάσσια μου , τι να πω; Χαίρομαι και ένα μεγάλο ευχαριστώ μόνο μου βγαίνει και πίστεψε με το εννοώ πολύ.
Την καληνύχτα μου
Anonymous 5:13:Μια νοσταλγία διακρίνω; Οι μέρες του 87 μπορεί να περάσαν αλλά δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να ζήσουμε αντίστοιχα ηδονικές και σήμερα. Η σκόνη φεύγει με το που φυσήξεις και η αρκούδα με το μικρό της μπορεί να βγει από τη φωτογραφία και να απολαύσει την χιονοθύελλα.
Την καληνύχτα μου
Anonymous 5:18: Μέσα μου πάντως κάτι έχει μείνει. Μακάρι και σε άλλους.
Την καληνύχτα μου
Υ.Γ: Melina;;;;
Δημοσίευση σχολίου