Μια φορά και ένα καιρό σε ένα τόπο που βρίσκεται λίγο πιο δυτικά από την δύση ,λίγο πιο ανατολικά από την ανατολή , λίγο πιο νότια από τον νότο και λίγο πιο βόρεια από τον βορρά υπήρχε , υπάρχει και θα υπάρχει μια πόλη όπου τα παραμύθια εκεί δεν ξεκινάνε με την κοινή φράση : μια φορά και ένα καιρό. Παραμυθία τη λένε την πόλη αυτή και για να φτάσεις εκεί κλείνεις τα μάτια και αφήνεσαι να σε οδηγήσει η θαλπωρή στη φωνή μιας μάνας και η γλυκάδα στη φωνή ενός παππού.
Κάποιοι λένε πως εκεί και για αιώνες τώρα γράφονται τα παραμύθια όλου του κόσμου. Λανθασμένα όμως το ισχυρίζονται αυτό. Κανένα παραμύθι δεν γράφτηκε εκεί. Οι κάτοικοι της πόλης δεν σπαταλάνε ούτε και λίγο από το χρόνο τους για να κάτσουν να γράψουν παραμύθια και να διηγηθούν τις ιστορίες τους. Βλέπετε κάθε στιγμή που περνάει ζούνε συνεχώς κάτι καινούργιο, μαθαίνουν κάτι ακόμα έχουν και από μια καινούργια ιστορία και αυτό τους αρέσει τόσο πολύ που δεν σταματάνε ποτέ για να διηγηθούν τα παλιά. Επίσης κάθε παραμύθι , όπως μας έμαθαν έχει αρχή, μέση και τέλος δηλαδή έχει άμεση σχέση με τον χρόνο, άσχετα που συνήθως στα παραμύθια δεν μας δίνονται πληροφορίες για την χρονική περίοδο που διαδραματίζονται. Ενώ στην Παραμυθία ο χρόνος δεν κυλάει με τους ρυθμούς τους δικούς μας αλλά ούτε και καν σε ρυθμούς Σαλονίκης και Ικαρίας. Στη Παραμυθία ο χρόνος κυλάει τόσο αργά που όλα φαντάζουν και σχεδόν είναι αιώνια. Η Παραμυθία είναι απλά ο τόπος που ζούνε οι ήρωες από τα παραμύθια που κάποτε μαγευτήκαμε και αγαπήσαμε.
Τις όποιες πληροφορίες ξέρουμε για την Παραμυθία τις μάθαμε , διαστρεβλωμένα προφανώς, από κάποιους περαστικούς διαβάτες, τους επονομαζόμενους παραμυθάδες, που κάποτε έτυχε να περάσουν από εκεί. Άτυχοι άνθρωποι οι παραμυθάδες . Άτυχοι γιατί πέρασαν από την Παραμυθία και δεν έμειναν εκεί για πάντα. Άτυχος και εγώ παρόλο που δεν είμαι παραμυθάς. Δεν πέρασα από την Παραμυθία. Άτυχος γιατί όλα όσα σας μεταφέρω μου τα είπανε οι ήρωες των δικών μου αγαπημένων παραμυθιών από τα παιδικά μου και μη χρόνια. Μου τα είπε ένας μάγος που ρίχνει στη φωτιά κάθε άδικο και μια μάγισσα που τα λάθος ξόρκια της μάγεψαν τη ζωή μου . Ένας άγραφος γούφης που έχει φίλο ένα γάτο που τον κερνάνε παγωτά. Ένας μόνος που στο γκέρκι του βρίσκει την υπομονή για να αντέξει την υπεροψία ενός χαμένου από τη μεγάλη τους γιορτή μάγου και κάποια λεκιασμένα υπέροχα και απρόβλεπτα φλύαρα άσπρα πουλόβερ. Ένας κύριος που κάποτε μίλαγε μόνο με λέξεις που αρχίζουν από α και κάποια παιδία που δεν μεγάλωσαν ποτέ. Άτυχος γιατί πέρα από όσα σας προανέφερα μου είπαν κιόλας πως υπάρχουν χιλιάδες ήρωες από παραμύθια που δεν γνώρισα και θα τους αγαπούσα και αυτούς.
Επίσης μου είπαν ακόμα και για ένα λάθος που κάνουν όλοι οι παραμυθάδες , ανεξαρτήτου το πόσο καλοί είναι στη τέχνη τους. Βλέπετε όλα τα παραμύθια τελειώνουν με την κοινή πλέον φράση, πως ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Όμως αυτό που δεν ξέρουν οι παραμυθάδες είναι πως εμείς μπορεί να ζούμε καλά αλλά στην Παραμυθία πάντα θα ζούνε καλύτερα.
Υ.Γ1: Κείμενο που γράφτηκε με αφορμή την μέρα παραμυθιού στο ταξίδι χωρίς χάρτη, αν και δεν με βλέπω να το αφηγούμαι.
Υ.Γ2: Θαρρώ πως ταιριάζει με την περίσταση.
Κάποιοι λένε πως εκεί και για αιώνες τώρα γράφονται τα παραμύθια όλου του κόσμου. Λανθασμένα όμως το ισχυρίζονται αυτό. Κανένα παραμύθι δεν γράφτηκε εκεί. Οι κάτοικοι της πόλης δεν σπαταλάνε ούτε και λίγο από το χρόνο τους για να κάτσουν να γράψουν παραμύθια και να διηγηθούν τις ιστορίες τους. Βλέπετε κάθε στιγμή που περνάει ζούνε συνεχώς κάτι καινούργιο, μαθαίνουν κάτι ακόμα έχουν και από μια καινούργια ιστορία και αυτό τους αρέσει τόσο πολύ που δεν σταματάνε ποτέ για να διηγηθούν τα παλιά. Επίσης κάθε παραμύθι , όπως μας έμαθαν έχει αρχή, μέση και τέλος δηλαδή έχει άμεση σχέση με τον χρόνο, άσχετα που συνήθως στα παραμύθια δεν μας δίνονται πληροφορίες για την χρονική περίοδο που διαδραματίζονται. Ενώ στην Παραμυθία ο χρόνος δεν κυλάει με τους ρυθμούς τους δικούς μας αλλά ούτε και καν σε ρυθμούς Σαλονίκης και Ικαρίας. Στη Παραμυθία ο χρόνος κυλάει τόσο αργά που όλα φαντάζουν και σχεδόν είναι αιώνια. Η Παραμυθία είναι απλά ο τόπος που ζούνε οι ήρωες από τα παραμύθια που κάποτε μαγευτήκαμε και αγαπήσαμε.
Τις όποιες πληροφορίες ξέρουμε για την Παραμυθία τις μάθαμε , διαστρεβλωμένα προφανώς, από κάποιους περαστικούς διαβάτες, τους επονομαζόμενους παραμυθάδες, που κάποτε έτυχε να περάσουν από εκεί. Άτυχοι άνθρωποι οι παραμυθάδες . Άτυχοι γιατί πέρασαν από την Παραμυθία και δεν έμειναν εκεί για πάντα. Άτυχος και εγώ παρόλο που δεν είμαι παραμυθάς. Δεν πέρασα από την Παραμυθία. Άτυχος γιατί όλα όσα σας μεταφέρω μου τα είπανε οι ήρωες των δικών μου αγαπημένων παραμυθιών από τα παιδικά μου και μη χρόνια. Μου τα είπε ένας μάγος που ρίχνει στη φωτιά κάθε άδικο και μια μάγισσα που τα λάθος ξόρκια της μάγεψαν τη ζωή μου . Ένας άγραφος γούφης που έχει φίλο ένα γάτο που τον κερνάνε παγωτά. Ένας μόνος που στο γκέρκι του βρίσκει την υπομονή για να αντέξει την υπεροψία ενός χαμένου από τη μεγάλη τους γιορτή μάγου και κάποια λεκιασμένα υπέροχα και απρόβλεπτα φλύαρα άσπρα πουλόβερ. Ένας κύριος που κάποτε μίλαγε μόνο με λέξεις που αρχίζουν από α και κάποια παιδία που δεν μεγάλωσαν ποτέ. Άτυχος γιατί πέρα από όσα σας προανέφερα μου είπαν κιόλας πως υπάρχουν χιλιάδες ήρωες από παραμύθια που δεν γνώρισα και θα τους αγαπούσα και αυτούς.
Επίσης μου είπαν ακόμα και για ένα λάθος που κάνουν όλοι οι παραμυθάδες , ανεξαρτήτου το πόσο καλοί είναι στη τέχνη τους. Βλέπετε όλα τα παραμύθια τελειώνουν με την κοινή πλέον φράση, πως ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Όμως αυτό που δεν ξέρουν οι παραμυθάδες είναι πως εμείς μπορεί να ζούμε καλά αλλά στην Παραμυθία πάντα θα ζούνε καλύτερα.
Υ.Γ1: Κείμενο που γράφτηκε με αφορμή την μέρα παραμυθιού στο ταξίδι χωρίς χάρτη, αν και δεν με βλέπω να το αφηγούμαι.
Υ.Γ2: Θαρρώ πως ταιριάζει με την περίσταση.
6 σχόλια:
Αφού κανείς δεν ενδιαφέρεται να αφηγηθεί παραμύθια, τα ζωντανεύω, τα ζωντανεύουμε μέσα μας, δίπλα στην καρδιά μας.
Κι έχουν το τέλος που τους αρμόζει. ναι... πάντα καλύτερα, για να έχουμε έναν λόγο να προσπαθούμε γι' αυτό το "καλύτερο" των παραμυθιών.
Καλή Κυριακή φίλε μου
Υ.Γ. 1) Καλά που είσαι κι εσύ κι ακούω καλή μουσική από ένα είδος που γνωρίζω ελάχιστα.
:-)
KΑλησπέρα Βάσσια,
Τριγύρω μας ακούμε συνέχεια παραμύθια ( με την κακή έννοια ) και δυστυχώς είναι και πολλοί αυτοί που τα πιστεύουν. Όμως νομίζω πως έχουμε ζήσει και καταστάσεις οι οποίες είναι σαν να είναι βγαλμένες από κάποιο παραμύθι ( με την καλή έννοια αυτη τη φορά). Το θέμα είναι νομίζω τι παραμύθι διαλέγει ο καθένας να ζήσει.
Καλή Κυριακή και σε σένα.
Υ.Γ 2) Και εγώ έχω μάθει πολλά από το blog σου. Έχουμε ξαναπεί μου φαίνεται, πως είμαστε εδώ και για να να μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον. Σχετικά με τη μουσική πάντως, όλα μου τα γραφόμενα σε αυτήν οφείλονται.
Τελικά η μουσική, μεταξύ και άλλων "τροφών", μας εξημερώνει, μας διδάσκει, μας εμπνέει.
Ευτυχώς φίλε μου που έχει επιζήσει.
Καλό μήνα!!!!
:-)
H μουσική γενικώς παίζει κυρίαρχο ρόλο στις ζωές μας. Ακόμα και άνθρωποι που λένε πως ακούνε μουσική αν σκεφτούν καλύτερα θα δουν πως δεν έχει υπάρξει μέρα που δεν έχουν ακούσει μουσική. Τώρα βέβαια το τι μουσική ακούει ο καθένας και το κατά πόσο αν είναι καλή ή όχι, αυτό είναι μεγάλο θέμα και υποκειμενικό.
Καλό μήνα και σε σένα. Την καληνύχτα μου.
:)
Χρήστο μόλις ανακάλυψα το κείμενο που είχες γράψει και δεν είπες ποτε εκείνη την ημέρα παραμυθιού!
Είναι πολύ ωραία η ιστορία σου και περιμένω την επόμενη ημέρα παραμυθιού να μας την πείς!!! και δεν ακούω καμία δικαιολογία...
Kαλησπέρα Φωτεινή,
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Που ξέρεις, ίσως την επόμενη φορά να την διηγηθώ. Αν και έτσι όπως γράφτηκε νομίζω πως θα είναι , όχι δύσκολη, αλλά αταίριαστη για να διηγηθεί. Τέσπα, θα δούμε.
Την καληνύχτα μου και πολλά γουφ γουφ.
Δημοσίευση σχολίου