Με το αίμα των σκοτωμένων και πάνω στα μαύρα τους πουκάμισα ζωγραφίζαμε και ονειρευόμασταν συνάμα σκηνές από την αυριανή ευτυχία του κόσμου. Κάπως έτσι θαρρώ πως φτιάχτηκαν οι σημαίες μας. Κάθε στιγμή που περνάει υπάρχει ολοένα και περισσότερο αίμα…συντρόφων… παιδιών… αθώων… Ακόμα μπορούμε να ζωγραφίσουμε, αφού όμως πρώτα κάνουμε την αυτοκριτική μας διότι το αίμα που κύλησε αυτές τις μέρες πέραν από την εξουσία και τα αφεντικά βαραίνει πρώτα και περισσότερο από όλους εμάς τους ίδιους. Για αυτό στην παρούσα φάση είναι αναγκαία η αυτοκριτική, πριν την όποια συνέχεια της δράσης που μπορεί να έχει ο καθένας μας.
Υ.Γ: Ένα από τα λίγα ( αν ενδιαφέρεται κανείς για την άποψη μου )του Άσιμου που μου αρέσουν.
2 σχόλια:
Ras, την κάναμε πιστεύω, βίαια βέβαια, αλλά έγινε.
Τώρα, γνωρίζοντας το ακριβές αντίτιμο της συμμετοχής μας, βαίνουμε προς την αλλαγή και την "εξόντωση" όλων εκείνων που με άλλοθι την μικρή μας συμετοχή έφτασαν τη χώρα εδώ που είναι.
Ο Ν. Ασιμος ..... είπε πολλά με τον τρόπο του.
Καλημέρα
:-)
Μακάρρι να την κάναμε. Οι μελλοντικές μας πράξεις θα το δείξουν. Ίσως , και όλα υτά που ζούμε σήμερα να είναι το αντίτιμο της μικρής μας συμμετοχής στα κοινά. Επομένως ανα αυξηθεί η συμμετοχή μας ίσως και να αλλάξουν ( σίγουρα θα αλλάξουν ) και κάποια πράγματα.
Την καλημέρα μου και καλό σβκ!!!!
:)
Δημοσίευση σχολίου