Ακόμα μυρίζω το άρωμα σου στα σεντόνια. Όταν κλείνω τα μάτια μου η μορφή σου είναι αυτή που βλέπω και με βοηθά να ξεφύγω από την ασχήμια αυτού του τόπου. Σε βρίσκω να κρύβεσαι σε κάθε στίχο τραγουδιού και ας μην ήσουν ποτέ σου εκεί κι αν ήσουν μάλλον δεν το άξιζες. Τελικά ακόμα σε αγαπώ. Δεν είναι πισωγύρισμα όλα αυτά γιατί από ότι φαίνεται ποτέ δεν προχώρησα. Θα προχωρήσω όμως. Το χρωστάω στα όμορφα που μου έδειξε κάποιος. Το χρωστάω στο τσούγκρισμα και στα λόγια εκείνης της νυχτιάς .Το χρωστάω για όσα πλήγωσα και πρόδωσα. Το χρωστάω σε όποιον με νοιάστηκε και νοιάστηκα. Μέρα με τη μέρα θα είμαι και λίγο καλύτερα. Ώσπου μια μέρα θα είμαι ελεύθερος από την παρούσα απουσία σου… αλλά και τότε θα σε αγαπώ... κι ας με μισώ για αυτό.