ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΚΑΛΑΜΠΟΚΙ

Οι πρώτοι θεοί του κόσμου είχαν πολλά για να περηφανευτούν. Είχαν τη φύση, τα ζώα και τους ανθρώπους από καλαμπόκι. Όμως είχαν και κάτι το όποίο τους έκανε να ντρέπονται, τον άνθρωπο. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο τους λάθος. Οι πρώτοι θεοί του κόσμου ήταν δίκαιοι και αγαθοί, για αυτό και μάλλον ο άνθρωπος δεν δυσκολεύτηκε να τους τρέψει σε φυγή και να τους αντικαταστήσει με θεούς πολεμοχαρείς, όπως ήταν και ο ίδιος άλλωστε.
Αφού εκδίωξε τους πρώτους θεούς του κόσμου ο άνθρωπος αποφάσισε να καταστρέψει την ομορφιά της φύσης. Ο λόγος ήταν απλός. Η ομορφιά της έκανε την ασχήμια του να φαίνεται πιο έντονη. Έκαψε τα δάση για να χτίσει τσιμεντένια κτίρια φυλακές. Μόλυνε τα νερά της αφού τα λέκιασε με το αίμα του. Γέμισε την πλάση όλη με φουγάρα για να κάνει το γαλάζιο του ουρανού γκρίζο και να μοιάζει με τη ψυχή του.
Ο άνθρωπος το πόσο μοχθηρός ήταν το απέδειξε ακόμα πιο πολύ με τη στάση του απέναντι στα ζώα, το πιο αγνά πλάσματα που πάτησαν ποτέ το πόδι τους σε αυτή τη πλάση. Τα κυνήγησε, τα βασάνισε και τα σκότωσε απλά και μόνο για να θρέψει τις ορέξεις του και να αποδείξει την δήθεν ανωτερότητα του.
Επόμενος στόχος που του έμενε για να εξολοθρεύσει ήταν οι πρώτοι κάτοικοι αυτού του ταλαιπωρημένου κόσμου, οι άνθρωποι από καλαμπόκι. Ο λόγος που τους κυνηγούσε είναι και πάλι απλός. Οι άνθρωποι από καλαμπόκι ήταν δίκαιοι και αγαθοί. Όταν αγαπούσαν, αγαπούσαν για πάντα και ας τους πόναγε αυτό για μια ζωή. Μίσος δεν ένοιωσαν ποτέ τους. Ήταν συνεπής στα πιστεύω και στο λόγο τους. Κάποιοι έλεγαν ακόμα και πως είναι μάγοι, αφού από κάθε ανάσα τους δημιουργούσαν ζωή. Τα μάτια τους ήταν τόσο καθαρά και αλέκιαστα από το ψέμα που μπορούσες να δεις ολόκληρη την ψυχή τους μέσα από αυτά. Όλα αυτά έκαναν τους ανθρώπους να ζηλεύουν. Αντί όμως να προσπαθήσουν να τους μοιάσουν οι άνθρωποι αποφάσισαν να τους εκμεταλλευτούν, να τους υποδουλώσουν, να κλέψουν την αξιοπρέπεια τους και τέλος να τους σκοτώσουν.
Η προσπάθεια για τον αφανισμό των ανθρώπων από καλαμπόκι συνεχίζεται ως και σήμερα. Ο άνθρωπος θα σταματήσει μόνο όταν και ο τελευταίος άνθρωπος από καλαμπόκι χαθεί. Ο άνθρωπος στην προσπάθεια του για να τους εξολοθρεύσει άλλους τους αλυσόδεσε , άλλους τους κάρφωσε με σπαθιά, άλλους τους έριξε στην πυρά, σε άλλους στέρησε την μιλιά τους, άλλους τους βασάνισε μέχρι και την τελευταία τους στιγμή και άλλους απλά αφού τους έκανε ίδιους με αυτόν τους αφομοίωσε στην κοινωνία του.
Αυτοί που επέζησαν είναι αυτοί που οι αλυσίδες μπορεί να κρατάνε υπόδουλο το σώμα τους αλλά η ψυχή τους ταξιδεύει χωρίς να την περιορίζει κανείς. Αυτοί που επέζησαν είναι αυτοί που όταν τους κάρφωναν με σπαθιά αυτά τους διαπέρασαν και έγιναν αγκάθια για να τους προστατεύουν από τους εχθρούς τους, οι επονομαζόμενοι κάκτοι. Αυτοί που επέζησαν είναι αυτοί που η φωτιά δεν τους τρομάζει αφού αυτή τους γέννησε. Αυτοί που επέζησαν είναι αυτοί που η μιλιά τους είναι στο βλέμμα τους. Αυτοί που επέζησαν είναι αυτοί που έκαναν τον πόνο αδερφό και έμαθαν να ζούνε μαζί του. Αυτοί που επέζησαν είναι αυτοί που διάλεξαν να γίνουν μοναξιώτες σε αυτή τη κοινωνία που τόσο πολύ θέλει να μας κατηγοριοποιεί σε κοινωνικές ομάδες .
Το ποιος θα επιζήσει όμως δεν εξαρτάται ούτε από τον άνθρωπο αλλά ούτε, δυστυχώς, από τους ανθρώπους από καλαμπόκι. Εξαρτάται από όλους εμάς που βρισκόμαστε ανάμεσα στον άνθρωπο και στους ανθρώπους από καλαμπόκι. Αλλά δυστυχώς και εμείς συνήθως διαλέγουμε τη λάθος πλευρά.