Είναι η Αλεξάνδρεια που με τραβάει κοντά της.
Χρωστάω ένα κέρασμα στη Ρώμη.
Οφείλω να πω μια συγνώμη στη Λευκωσία.
Έχω αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς στο Λονδίνο.
Είναι τα φανάρια στο Βερολίνο που θέλω τόσο να χαζέψω.
Είναι η ματιά της αξιοπρέπειας που θέλω να αντικρίσω στη Chiapas.
Θέλω να πάω στο πιο γαλάζιο του ουρανού σημείο, για να αγκαλιάσω ξανά τον αδερφό μου.
Αλλά θα τα άλλαζα όλα για βόλτα στο πιο άσχημο τόπο του κόσμου αρκεί να ήσουν δίπλα μου και να μου κράταγες το χέρι...Μα τι λέω, αυτός θα ήταν ο πιο όμορφος τόπος... Θα τον ομόρφαινες εσύ...
4 σχόλια:
Σου εύχομαι να πας σε όσα μέρη του κόσμου θες. Αυτό είναι εύκολο..
τα διανοητικά ταξίδια είναι τα δύσκολα ή και ακατόρθωτα!
"Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ" λέει το τραγούδι... Και παρότι "τρελαίνομαι" για ταξίδια κι έχω κάνει αρκετά μέχρι τώρα, τα πιο σημαντικά μου θεωρώ πως είναι αυτά προς κάποιους ανθρώπους...
[Η ανάρτησή σου μου θύμισε πως θα ήταν καλό να ψάξω στα χαρτιά μου για να βρώ κάποιο κείμενό μου για το ίδιο θέμα και να το αναρτήσω εν καιρώ...]
Έχω έναν κόσμο ολάκερο να βρω... Και θα θελά να μου κρατά κάποιος το χέρι... Όχι κάποιος... Εκείνος... Μα μέχρι να τον βρω, θα συνεχίσω να ψάχνω τον κόσμο...
Ένα ταξίδι προσμένω...
Καλησπέρες...
aggelika: Σε ευχαριστώ πολύ, εύχομαι σύντομα να πας και εσύ στη Βραζιλία. Πράγματι είναι δύσκολα τα διανοητικά ταξίδια αλλά μόνο στην αρχή. Αν καταφέρεις και κάνεις το πρώτο ταξίδι μετά δεν θες/μπορείς να σταματήσεις.
seagull: Μοιραζόμαστε την ίδια τρέλα, αυτή για τα ταξίδια. Πολύ σωστό αυτό που ανφέρεις για τα ταξίδια προς κάποιους ανθρώπους. Ειδικά το τελευταίο διάστημα το κατάλαβα με το χειρότερο τρόπο. Αναμένω την ανάρτηση σου.
creep:Μου φαίνεται πως βράζουμε στο ίδιο καζάνι. Σου εύχομαι να ψάξεις μαζί με αυτόν που θες τον κόσμο.
Να είστε καλά και καληνύχτα...
Δημοσίευση σχολίου