Σήμερα που ο Ομπάμα θεωρείται δημόσιος κίνδυνος νούμερο ένα....
Σήμερα που επαναστατείς υπογράφοντας διαδικτυκά....
Σήμερα που η ξεφτίλα κάνει τα κάποτε παλικάρια να περιφέρονται σαν άψυχα κουφάρια ....
Σήμερα που το παπαδαριό γίνεται συνώνυμο της ντροπής και του ξεπλύματος...
Για όλα αυτά λέω και εγώ σήμερα:
ΣΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΒΓΗΚΕ Ο ΟΜΠΑΜΑ...
ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ...
ΠΟΣΟ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΠΙΣΤΕΨΑ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...
ΠΟΣΟ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΩ ΑΛΙΒΑΝΙΤΟΣ ΚΑΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ...
ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΌΤΑΝ ΒΓΑΙΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ ΜΟΥ
5 σχόλια:
Συμφωνώ μαζί σου αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να ντρέπεσαι για σένα. Αν αποδέχεσαι ο ίδιος τον εαυτό σου γι αυτό που είσαι, αυτό φτάνει.
Εγώ αντιθέτως διαφωνώ με την προλαλήσασα, αλλά πάντως κατανοώ την κατάστασή σου. Τις έχουμε όλοι μας τέτοιες μεταπτώσεις... Το παρήγορο είναι πως στα παραπάνω έβαλες τη σφραγίδα "στιγμές παράνοιας". Κάτι λέει αυτό...
Καλησπέρα σας,
Γενικώς θεωρώ πως οι μόνες στγμές που ζω (και τις στραγγίζω ως εκεί που δεν πάει) είναι αυτές που βρίσκομαι σε ένα φανταστικό, νοητό αλλά και συνάμα πραγματικό μικροκοσμο
μου και μόνο μέσα σε αυτόν είμαι ο εαυτός μου. Όταν λοιπόν βγαίνω από αυτόν τον μικρόκοσμο ουσιαστικά πάυω να είμαι ο εαυτός μου και γίνομαι ένα με τον έξω από τον δικό μου κόσμο... κάπως έτσι λοιπόν γράφτηκε και η φράση και πόσο ντρέπομαι για μένα όταν βγάινω από τον μικροκοσμό μου.
Καληνύχτα σας...
Συμφωνώ και επαυξάνω με το ξέσπασμα. Ωστόσο δεν χρειάζεται να είσαι άλλος όταν βγαίνεις από τον δικό σου κόσμο.
Καλώς σε βρήκα.
Καλησπέρα και λυπάμαι που άργησα να απαντήσω. Καμιά φορά αναγκαζόμαστε να είμαστε άλλοι όταν γινόμαστε κομμάτι της κοινωνίας που ζούμε.
Καληνύχτα
Δημοσίευση σχολίου