Σε είδα στη πιο μεγάλη μάχη, πίσω από την τελευταία σειρά να φεύγεις βιαστικά. Ούτε το θάρρος να αλλάξεις στρατόπεδο και να πας με τους ισχυρούς δεν είχες. Σε είδα παράσιτο να διαλέγεις το πιο αδύναμο οργανισμό να μπεις. Σε είδα να αλλάζεις χρώμα για να προφυλαχθείς. Σε είδα περαστικό με δικιά σου φωνή αλλά όχι δικά σου λόγια. Σε είδα να φεύγεις πριν καν το αποφασίσεις. Σε είδα στα μάτια μιας φοβισμένης κοινωνίας . Όμως αυτό που δεν πρόλαβα να δω, ήταν εσένα. Αλήθεια πες μου ποιος ήσουν;
… Και τώρα μετά από καιρό σε ξαναρωτώ να μου πεις ποιος ήσουν; Επειδή όμως είμαι σίγουρος πως δεν μπορείς να βρεις το θάρρος για να μου απαντήσεις θα σου πω εγώ. Ήσουν, είσαι και θα είσαι αυτός που πάντα φοβόσουν αλλά και λαχταρούσες πως θα γίνεις. Αν κατηγορείς εμένα έστω και για λίγο για αυτό θα αποδεχθώ με χαρά και περηφάνια τις κατηγορίες αφού κάτι τέτοιο θα σημαίνει πως βοήθησα έστω και στο ελάχιστο για να υπάρχει ένας ακόμα λιγότερος από όλα όσα θα λέκιαζες απλά και μόνο με την παρουσία σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου