ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ

Όσοι με ξέρουν θα ξέρουν πως δεν μου πολυαρέσει να κατεβαίνω στο κέντρο. Η αλήθεια είναι πως με χαλάει κιόλας. Σήμερα όμως έπρεπε να κατέβω και η αλήθεια είναι πως δεν χαλάστηκα καθόλου. Αντιθέτως μάλιστα θα μπορούσα να πω πως και χάρηκα. Πέρασα από ένα αρκετά κεντρικό σημείο που στο παρελθόν σήμαινε πολλά για μένα . Κάπου εκεί είπα λοιπόν να ξαποστάσω κάνοντας ένα τσιγάρο, πίνοντας λίγο καφέ. Εκεί λοιπόν ήταν που αφέθηκα. Παρατήρησα τις λεπτομέρειες γύρω μου όπως συνηθίζω να κάνω . Επικεντρώθηκα στους ανθρώπους και κυρίως σε κάποιους που ίσως και να μην ήταν εκεί τη στιγμή εκείνη. Αυτό το γκρι γύρω μου ήταν, για ένα περίεργο λόγο που δεν κατανοώ, το πιο ταιριαστό φόντο για αυτά που παρατήρησα. Είδα ένα παιδί σε σώμα ενήλικα που στο μυαλό του όλα φάνταζαν ή μάλλον καλύτερα ήταν ακόμα παιχνίδι. Είδα και έναν άλλο τύπο ερωτευμένο να περιμένει την αγάπη του, την ζωή και ας νομίζει στιγμές πως δεν θα έρθει ποτέ. Είδα και έναν άλλο μονόχνοτο για κάποιους, μακριά από το πλήθος να στέκεται παραμερισμένος αλλά ευτυχισμένος. Είδα και έναν άλλο που δεν φαινόταν στα καλά του. Εκεί που οι άλλοι γέλαγαν αυτός έκλαιγε και εκεί που οι άλλοι έκλαιγαν αυτός γέλαγε. Είδα και έναν άλλον που κάποια στιγμή πίστεψε πως μπορεί να ονειρευτεί και το έκανε. Ονειρεύτηκε. Έπειτα αποφάσισε να κυνηγήσει το όνειρο του. Αυτός κι αν ήταν ευτυχισμένος γιατί υπήρχαν λίγες στιγμές που κατάφερνε να το ζήσει αλλά και όταν δεν τα κατάφερνε του έφτανε πως το κυνηγούσε. Κάπου στο βάθος μπορώ να πω πως διέκρινα και έναν άλλο τύπο. Λίγο πιο βλάσφημο μα τσαμπουκαλεμένος με την ζωή όπως κανένας από τους υπόλοιπους που προανέφερα και ας είχε την περισσότερη άγνοια από εκείνους. Βέβαια αυτόν δεν τον διέκρινα καλά. Είναι πολλές φορές που μου λείπει ο συγκεκριμένος τύπος και αυτό με λυπεί. Αλλά που ξέρεις; Μπορεί κάπου στο μέλλον να τον ξανασυναντήσω.

Έκανα το τσιγάρο μου , ήπια και τον καφέ μου. Είχε έρθει η ώρα να συνεχίσω την βόλτα μου στο κέντρο…

Ναι, τελικά χάρηκα σήμερα. Το ότι διακρίνω ακόμα αυτούς τύπους σημαίνει πως κάπου μέσα μου υπάρχουν ακόμα. Λίγο ή πολύ δεν με ενδιαφέρει , μου φτάνει ότι υπάρχουν. Μπορεί να άλλαξα όλα αυτά τα χρόνια αλλά όλο και κάπου κάπου με συναντώ…