Δευτέρα, Φεβρουαρίου 18, 2008

ΜΑΖΕΥΩ ΣΤΙΓΜΕΣ

Μαζεύω στιγμές από τα όμορφα για να πνίγω την ασχήμια.

Μαζεύω στιγμές από όνειρα για να αντέχω τους εφιάλτες.

Μαζεύω στιγμές από στίχους και μελωδίες για να ταξιδέψω στο χρόνο.

Μαζεύω στιγμές από ανθρώπους για να διατηρήσω ζωντανή την ύπαρξη τους.

Μαζεύω στιγμές ζωής για να φιλιώσω με τον θάνατο.

Αλλά ως πότε και γιατί να μου φτάνουν αυτές ;

11 σχόλια:

Β.Σ. είπε...

Γιατί όλα είναι στιγμές και εσύ απο ό,τι φαίνεται ένας πρώτης τάξεως συλλέκτης. - Οι στιγμές διαδέχονται η μια την άλλη χωρίς να το παίρνουμε είδηση.Όσοι το καταφέρνουν είναι τυχεροί.Βεβάια η κάθε μια είναι ξεχωριστή και αυτο φαίνεται όταν τις βάζει κανείς στην σειρά,φτίαχνοντας μια ανυπόφορη,φάλτσα χορωδιά. - όσο για τον θάνατο,όταν έρθει εμείς θα λείπουμε για δουλειές.

Ανώνυμος είπε...

Γιατί η ζυγαριά δε θα γείρει ποτέ αρκετά...
Καλή σου εβδομάδα

Βάσσια είπε...

Γιατί Raslow χωρίς αυτές θα σου λείπουν κομμάτια φίλε μου από το παζλ της ζωής σου.
όποιες κι αν είναι αυτές οι στιγμές.
Καλημέρα :-)

Ανώνυμος είπε...

Πριν λίγα χρόνια μάζευα κι εγώ στίγμες,άδειες οι περισσότερες...Ώσπου βρήκα το μαγικό χωριό μας και μαζευώ μία μία τις στιγμές του...Αυτές φτάνουν...Καλή αντάμωση φίλε στα όμορφα.

raslowbap είπε...

plhsion tou poihth. είναι ξεχωριστή πράγματι η κάθε μία αλλά καμιά φορά δεν σου φτάνουν όσες και να μπορέσεις να μαζέψεις. Ίσως καμιά φορά ζητάς κάτι πιο ολοκληρωμένο
demon. Το πιο πιθανό είναι να μην γείρει, αλλά ωραίο (αν και εξωπραγματικό) δεν θα ήταν να έγερνε;

vassia: Πιστεύω πως αυτές οι στιγμές είναι τα μοναδικά κομμάτια από το παζλ της ζωής μας που έχουν αξία.

fugue: Αυτές οι άδειες στιγμές είναι που πιάνουν τον πιο πολύ (παρόλο που είναι άδειες) και πολύτιμο χώρο μέσα μας . Για αυτό ας τις ξεφορτωθούμε.

Καληνύχτα σας

Ανώνυμος είπε...

Δώσε μου το mail σου να σου αποστείλω πρόσκληση και προσωπικά.
Αλλιώς μπες στην blogosfaira moy

Karpouzenia είπε...

Ισορροπίες... Μικρές ισορροπίες που ασυνείδητα ή συνειδητά δημιουργούμε, μόνο και μόνο για να συνεχίσουμε το δρόμο μας με σώας τα φρένα. Ως πότε θα φτάνουν;
Κόλλησα, καλέ μου raslow, κόλλησα... Ως πότε άραγε;

raslowbap είπε...

Εγώ πιστεύω πως το σημαντικό ερώτημα είναι το γιατί να μας φτάνουν; Αυτό με προβληματίζει συχνά πυκνά και είναι φορές που μου δημιουργεί και μια αίσθηση σαν να αράζω στην βολή μου ένα πράγμα, και αυτό είναι ότι χειρότερο.

Luthien είπε...

Όλη μας η ζωή είναι μικρές στιγμές, που περνάνε τόσο γρήγορα από μπροστά μας..κι εμείς βάζουμε στη συλλογή μας τις πιο έντονες και τις κάνουμε αναμνήσεις...

raslowbap είπε...

Μακάρι πάντως κάποτε η τα σημαντικά κομμάτια της ζωής μας να μην είναι μόνο μικρές στιγμές από εδώ και από εκεί αλλά κάτι ενιαίο. Την καλησπέρα μου luthien

Seagull είπε...

Kαλή σου μέρα!
Δημιούργησα ένα blog, με την ονομασία "Κλέφτρα Κίσσα" (http://kleftrakissa.blogspot.com/), στο οποίο "εκθέτω" κείμενα άλλων bloggers, που τους τα έχω "κλέψει".
Περισσότερα, μπορείς να βρεις και να διαβάσεις στην πρώτη μου ανάρτηση:
http://kleftrakissa.blogspot.com/2008/09/blog-post_30.html
Επειδή μεταξύ των αναρτήσεων που έχω κλέψει περιλαμβάνονται και
δικές σου, θεώρησα σκόπιμο να σε ενημερώσω σχετικώς, ώστε αν έχεις οποιαδήποτε αντίρρηση για την "κλοπή" αυτή να με ενημερώσεις και να κατεβάσω τις σχετικές αναρτήσεις μου.

Ευχαριστώ
Seagull
http://seagullstefanos.blogspot.com/

Υ.Γ. Αφήνω σχετικό σχόλιο κάτω από κάθε πρωτότυπη ανάρτηση, για ευνόητους λόγους