Τετάρτη, Νοεμβρίου 21, 2007

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ Σ

Τον Σ θυμάμαι κάποτε τον είχα για πρότυπο. Αποτέλεσε όμως και τον λόγο που σταμάτησα να έχω πρότυπα. Πάντως τώρα που το ξανασκέφτομαι ίσως να είναι το ιδανικό πρότυπο και για τα αρνητικά που θα πρέπει να αποφύγεις αλλά και για τα θετικά του που οφείλεις να παραδεχτείς. Ο Σ ήταν πάντα πρώτος. Πρώτος στις κατακτήσεις, πρώτος στις παρέες, πρώτος στην διασκέδαση…αλλά και πρώτος στις χρήσεις και καταχρήσεις. Με τον καιρό έμπλεξε με διάφορες ουσίες. Είχε τα μπλεξίματα του και ήταν πολλά και σοβαρά. Παραμονή πρωτοχρονιάς ήταν όταν τον είχαν διώξει από το σπίτι του. Τότε μέσα μου είπα πως πέθανε. Θα τον είχα για νεκρό μέχρι να καταλάβαινε ο ίδιος πως θα πρέπει να παλέψει για την ζωή του. Ίσως να το έκανα γιατί δεν άντεχα να τον βλέπω να σκοτώνει τον εαυτό του. Ίσως να ήταν μόνο μια φυσική και εγωιστική αντίδραση του οργανισμού μου για να με προστατέψω από τον πόνο . Δεν ξέρω ακριβώς τι ήταν. Σημασία έχει μόνο αυτό που έκανα.

Πέρασαν χρόνια από τότε. Εάν τον είδα δυο τρεις φορές όλο αυτό τον καιρό θα ήταν ζήτημα. Την μία έκανα πως δεν τον είδα, την άλλη πως δεν με είδε αυτός. Κάπως έτσι υπήρχαν ίσως και στιγμές που τον είχα ξεχάσει τελείως. Ακούγεται σκληρό αλλά πιστέψτε με είχε γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια να τον βοηθήσουμε, όμως σε τέτοιες περιπτώσεις μόνο εσύ μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Κάποια στιγμή υποθέτω πως πήρε την απόφαση του και διάλεξε την ζωή. Αναστήθηκε , επέστρεψε στους ζωντανούς. Το πώς δεν το ξέρω. Δεν τον ρώτησα γιατί μάλλον δεν θα μπορούσα να αντιληφθώ την δύναμη που βρήκε. Δεν νομίζω πως η δύναμη που χρειάζεται να κρατηθείς μακριά από ουσίες είναι ίση με την αντίστοιχη που θα χρειάζεται για να ξεμπλέξεις από αυτές. Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα μπορούσα να αντιληφθώ την όποια απάντηση που θα μου έδινε, τώρα όμως που δεν μπορώ προτίμησα να μην ρωτήσω. Ίσως και να μην με ένοιαζε και να μου έφτανε μόνο το πώς ξαναγύρισε πίσω στην ζωή. Τις προάλλες παντρεύτηκε. Τώρα περιμένει τον γιο του. Σε ευχαριστώ που ξαναγύρισες και συγνώμη που κάποτε ήμουν σκληρός.

5 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Ουσίες- που ποτέ δεν γνώρισα- αλλά γνώρισα άλλους που τις ήξεραν καλά.
Και οδηγήθηκαν στο τέρμα.
Και οδηγήθηκαν και στην αρχή.
Σίγουρα είναι προσωπική η μάχΗ τους.
Ακόμα πιο σίγουρο είναι ότι -πριν και μετά- έχουν ανάγκη ανθρώπους δίπλα τους.

Χαίρομαι πάρα πολύ που ο φίλος σου ο Σ επανήλθε και εύχομαι να συνεχίσει τη ζωή του από εκεί που την σταμάτησε.

raslowbap είπε...

Μακάρι κι άλλα άτομα να μπορέσουν να ξεμπλέξουν από αυτές τις ουσίες. Αν και το σημαντικό είναι να μην μπλέξεις με αυτά. Καληνύχτά.

Ανώνυμος είπε...

Το διάβασα πολλές φορές αυτό το κείμενο. Και το απέφυγα, γιατί έχω μια παρόμοια ιστορία κι εγώ να πω. Και πονάω που υπήρξα σκληρή! Δεν ξέρω μερικές φορές όμως τι χρειάζεται περισσότερη δύναμη, να γυρίσεις την πλάτη ή να μείνεις δίπλα σε κάποιον; Χαίρομαι που ο φίλος σου είναι καλά και ευτυχισμένος. Χαίρομαι που κι ο δικός μου είναι καλά και ευτυχισμένος. Αλλά κάποιες στιγμές, ακόμη πονάει! Κι αυτός κι εγώ. Ή ίσως το παρελθόν...

Ανώνυμος είπε...

Το διάβασα πολλές φορές αυτό το κείμενο. Και το απέφυγα, γιατί έχω μια παρόμοια ιστορία κι εγώ να πω. Και πονάω που υπήρξα σκληρή! Δεν ξέρω μερικές φορές όμως τι χρειάζεται περισσότερη δύναμη, να γυρίσεις την πλάτη ή να μείνεις δίπλα σε κάποιον; Χαίρομαι που ο φίλος σου είναι καλά και ευτυχισμένος. Χαίρομαι που κι ο δικός μου είναι καλά και ευτυχισμένος. Αλλά κάποιες στιγμές, ακόμη πονάει! Κι αυτός κι εγώ. Ή ίσως το παρελθόν...

raslowbap είπε...

Χαίρομαι ιδιαίτερα για τον φίλο σου. Λογικό όλα αυτά που πέρασε στο παρελθόν να έχουν και κάποιες συνέπειες στο παρόν. Σίγουρα είναι πολύ σημαντικό να μένεις δίπλα σε κάποιον που περνάει όλα αυτά όμως υπάρχουν και οι στιγμές που θα πρέπει να υπάρξεις και σκληρός. Γενικώς πάντως δεν θα μπορούσα να δώσω κάποιο συγκεκριμένο μπούσουλα της στάσης που πρέπει να έχει κάποιος διότι δεν είμαι ούτε ειδικός αλλά και σίγουρα ανάλογα με την κάθε περίσταση και τους ανθρώπους πιστεύω πως είναι πάντα διαφορετική.