Το κάθε ξημέρωμα στην Άνδρο που μας έβρισκε μαζί, δεν το ξέχασα.
Την κάθε μέρα στο σχολείο την θυμάμαι ακόμα.
Εκείνα τα μάτια που κοίταζαν πάντα προς τη γη δεν τα ξέχασα.
Τους στίχους από το τραγούδι εκείνο που δεν τραγουδήσαμε ποτέ, τους θυμάμαι ακόμα.
Τα λόγια, ίσως και όρκους, εκείνης της πρωτοχρονιάς δεν τα ξέχασα.
Θυμάμαι ακόμα το πως έλεγες πως θα φύγεις και το πως έφυγες.
Τα όνειρα που σκαρώναμε κάποτε μαζί τα θυμάμαι ακόμα. Δεν γινόταν άλλωστε να τα ξεχάσω η να τα σβήσω με μιας.
Δεν ξέχασα την εκδίκηση που δεν πήρα ποτέ μου. Την καλύτερη εκδίκηση που πραγματικά σας άρμοζε την κεράσατε απλόχερα εσείς, στον ίδιο σας τον εαυτό.
Μικρές στιγμές από την ζωή για εσάς. Εγώ θα έλεγα όμως οι πιο ουσιαστικές στιγμές της ζωής σας και ειλικρινά λυπάμαι για αυτό που διαλέξατε και καταφέρατε να γίνετε. Τώρα πια είμαι σίγουρος και δεν χρειάζεται να ρωτώ. Ευτυχώς που δεν ξέχασα.
7 σχόλια:
Μνήμη, λήθη, γνώση; Τι πονάει λιγότερο, τι ανακουφίζει περισσότερο; Οι άνθρωποι περνούν κι εμείς επιλέγουμε τα δεσμά μας μαζί τους.
Σκέψεις...
Αιώνιο βάσανο να μην μπορείς να ξεχάσεις.. Να μην μπορείς απλά να κλείσεις τα μάτια σου και να φύγεις..
Επιμένω ότι η μνήμη - ακόμη και με μία νοσηρή αναμάσησή της- είναι όπλο και γνώση.
Και πολλές φορές όμορφες αναμνήσεις.
Καληνύχτα :-)
karpouzi : Ειλικρινά δεν μπορώ να δώσω απάντηση στην ερώτηση σου. Άλλες φορές η μνήμη άλλες η λήθη και άλλες η γνώση, αναλόγως την περίσταση. Εάν πάντως θα μπορούσα να αποφύγω κάτι αυτό θα ήταν η λήθη. Όχι γιατί πονάει περισσότερο αλλά γιατί πιστεύω πως σε αφήνει με μια αίσθηση να που σε κάνει να νοιώθεις κενός.
aggelika : Πράγματι βάσανο. Πόσες φορές έχω σκεφτεί να φύγω αλλά όλο και κάτι αφήνω να με κρατάει πίσω.
vassia : Την αίσθηση της μνήμης την εμπιστεύομαι απόλυτα και δύσκολα θα την άλλαζα με κάτι άλλο, παρόλο που αρκετές φορές με κάνει να μελαγχολώ.
Καληνύχτα σε όλους σας.
Raslow καλησπέρα
:-)
"οτι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο"
Πράγματι έτσι είναι.
Δημοσίευση σχολίου