Η ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑΝ ΟΙ ΓΛΑΣΤΡΕΣ

Τον τελευταίο καιρό είμαι πολύ ευχαριστημένος με τον εαυτό μου διότι δεν παρακολουθώ σχεδόν καθόλου τηλεόραση. Το μόνο που με δυσαρεστεί σε αυτό είναι ότι δεν θα δω την νύχτα που θα τρελαθούν οι γλάστρες, εάν αυτό συμβεί κάποτε βέβαια. Η νύχτα που τρελάθηκαν οι γλάστρες είναι τραγούδι της Sadahzinia. Μακάρι να μπορούσα να το ανέβαζα για να το άκουγε όποιος ενδιαφέρεται αλλά φέρνω λίγο σε άνθρωπο των σπηλαίων όσον αφορά την σχέση μου με την τεχνολογία (φανταστείτε μου πήρε κάνα χρόνο να μάθω να βάζω links στο blog). Εάν κάποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες πληροφορίες μπορεί να ψάξει εδώ. Οπότε αυτό που μπορώ να κάνω είναι απλά να σας μεταφέρω τους στίχους:

Η νύχτα που τρελάθηκαν οι «γλάστρες»
Σ’ ένα διάλειμμα σύντομο κάποιο ανήσυχο βράδυ

είπα να φάω μια μπουκιά, αφού μου ‘χε βγει το λάδι

κι απ’ την τηλεόραση έκλεβα καμιά ματιά

όπως οι πρωτόγονοι είχαν για παρέα τη φωτιά

κι έπεσα πάνω σ’ ένα talent show

με την άνεση και την ξενοιασιά του αθώου.

Είδα μια γλάστρα που αφού τραγούδησε,

έβγαζε λόγο στους κριτές για τα όνειρα που πούλησε

και κλαίγοντας μοιράστηκε μαζί τους ένα μυστικό

πως νοιώθει πόρνη σε δίκτυο πανεθνικό.

Έτρεξε μπροστά στο κοινό να τη βλέπουν όλοι

κι έβγαλε απ’ τη φούστα της ένα μικρό πιστόλι.

Στο κεφάλι το κόλλησε κι άλλαξε φάτσα,

έριξε μια και το σκατό πήγε στην κάλτσα.

Στην ίδια πίστα που γεννηθήκαν «άστρα»

το ’πε και το ’κάνε η άμοιρη γλάστρα.

Και κάπου εδώ θα ’πρεπε να σας πω ότι λυπήθηκα

κι απ’ την τρομάρα μου όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα,

μήπως κι απαλύνω το πόνο απ’ τις ψυχές σας

- μα μικροί μου μου μουέδες τη σκοτώσαν τα SMS σας.

Και να ’ταν μόνο τούτο το κακό…

μια αυτόχειρας λολίτα σ’ ευρυγώνιο φακό.

Υπήρχε και συνέχεια και που να πάει η μπουκιά μου κάτω,

σούργελα και μαϊντανοί μου γέμισαν το πιάτο.

Ζυγώνουν και μεσάνυχτα κι η ώρα μας βολεύει

κι όποιος νύχτα κάνει ζάπινγκ είναι που δεν τη παλεύει…

Γι’ αυτό μέχρι να χωνέψετε τ’ ορεκτικό,

θα κάνουμε ένα break υποχρεωτικό.

Συνέχεια επί της οθόνης μας λοιπόν,

με γρήγορες εναλλαγές των σκηνικών:

Φοιτητής σκότωσε με σκάγια για αρκούδες

όλο το πάνελ σε talk show που ’χει φόντο μαϊμούδες.

Πιο κάτω μια ηλικιωμένη χοντρή κυρία

δίπλα σε κάτι στριπτητζούδες έκανε φασαρία.

Πέταξε μια χειροβομβίδα, σα τις ταινίες

- αυτά παθαίνει όποιος έχει αϋπνίες.

Μετά έπεσα σε κάτι χορούς και κλαρίνα

και ξάφνου δίπλα σε μία κυρία Σεμίνα:

Αλλοδαπή χορεύτρια, ξανθιά χρυσένδετη

ξυραφιάζει μαϊντανούς και σελέμπριτυ!
Αλλάζω πάλι, μα δε τελειώνουν οι εκπλήξεις.

Βλέπω έναν τύπο ξινό που ’χε βρει τις αποδείξεις

κι ένας από το κοινό που ’χε περάσει οντισιόν

τους ψέκαζε όλους με όξινη λοσιόν!

Πιο κάτω σ’ άλλο των media ιερατείο

τους κόβουν στον αέρα για ένα έκτακτο δελτίο

για τα περασμένα φονικά σε βίντεο παρέλαση.

Ω, my A.G.B., βαράμε τηλεθέαση!
Τέλος! Θα φέρω κάτι να τη σπάσω.

Πέντε λεπτά είπα να ξαποστάσω

και βρέθηκα στα ξεφτιλοκατεχόμενα

σε αίματος λουτρά με κορμιά μαινόμενα.
Κι έγινα ο ήρωας των ξεχασμένων ρόλων,

ο βασιλεύς των ουραγών, ο πνίχτης όλων

των κακών, γλυκές μου τηλεανάφτρες,

ζήσαμε τη νύχτα που τρελάθηκαν οι γλάστρες