Όταν ήμουν μικρός ποτέ δεν μου άρεσε να πηγαίνω σε τσίρκο. Ο κύριος λόγος ήταν ότι λυπόμουν για τα ζώα όπου ο άνθρωπος είχε εξημερώσει και σκλαβώσει για να χορταίνει τις απάνθρωπες του ορέξεις. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας παραξενεύει αφού στα παλαιότερα χρόνια σε κάθε τσίρκο χρησιμοποιούνταν σαν εκθέματα άνθρωποι. Άνθρωποι που η κοινωνία τους έβαζε στο περιθώριο και τους έκανε να νοιώθουν παρείσακτοι. Ανθρώπους που λόγω κάποιας γενετικής ανωμαλίας αντιμετωπίζονταν σαν εκθέματα που θα προκαλούσαν τον χλευασμό και το γέλιο στους υπόλοιπους. Η ανθρωπότητα όμως εξελίχθηκε. Αυτό τα επόμενα χρόνια σταμάτησε η μήπως όχι; Γιατί εγώ ακόμα βλέπω ανθρώπους να χλευάζουν συνανθρώπους τους και να τους χρησιμοποιούν για θρέψουν τις απάνθρωπες ορέξεις τους. Τα παραδείγματα πολλά , ίσως και αμέτρητα και μόνο θλίψη θα έπρεπε φέρνουν στο νου μας.
2 σχόλια:
Ξέρεις συζητούσα για την απίστευτη κατάσταση που έχει επικρατήσει με αυτή την μαλακισμένη γυναίκα που όλοι ξέρουμε και μακάρι να πεθάνει και να σταματήσει να κάνει εκπομπές στο Αλτερ. Και πως εκμεταλλεύεται με τέτοιο απάνθρωπο τρόπο αυτούς τους δύστυχους κλπ κλπ μην επεκταθώ γιατί θα πρέπει να το αναπτύξω με πολύ προσεκτικό τρόπο το θέμα. Και ξέρεις ποια ήταν η απάντηση που μου έδωσαν ; "Λογικό είναι ρε ' συ αυτό... Είναι σαν τον δρόμο που βλέπεις κάποιον ας πούμε και γελάς ... Ε, αυτούς η (μαλακισμένη αυτή η γυναίκα) τους έβαλε στο σπίτι μας για να γελάμε όλη μέρα." ....
Πως σου φάνηκε;
χα! Τεσπα.. Πάντως υπάρχει ένα απίστευτο διήγημα του Φραντς Κάφκα που κατα κάποιον τρόπο δεν ξέρω αν έγινε τυχαία ή όχι πάντως ουσιαστικά αναφέρεται ακριβώς σε αυτό που λες εσύ. Δηλαδή σε έναν άνθρωπο που "δουλευε" σε τσίρκο σαν έκθεμαμ μέσα σε ένα κλουβί. Και το περίεργο όμως και περισσότερο αλληγορικό ήταν ότι στην αρχή έφερνε κόσμο σαν έκθεμα και μετά τα παιδιά και γενικά ο κόσμος το βαρέθηκαν και όταν πήγαιναν , πέρναγαν από μπροστά του χωρίς να δίνουν σημασία πια και πήγαιναν να δούν τα άλλα ζώα. Αυτό ήταν η μεγαλύτερη του θλίψη....
Αυτό είναι "Ο καλλιτέχνης της Πέινας". ¨οχι βέβαια πως θέλω με αυτό τον τρόπο να κάνω συγκεκριμένο το νόημα του διηγήματος αφού δεν κρύβω πως ακόμη δεν έχω δώσει μια ερμηνεία σε αυτό το απίστευτο δίηγημα. Άλλωστε είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να καταφέρεις να κατανοήσεις ένα τόσο συγχυσμένο μυαλό οποιουδήποτε ανθρώπου σαν τον Κάφκα.
Επίσης κάτι λιγότερο υπερρεαλιστικό.. 2 στίχοι του Μιχάλη:
... Για να λένε στα παιδιά τους με της μέρας το φως
πως υπάρχουν πιο ηλίθιοι ευτυχώς...
Πάντως η κατάσταση με την συγκεκριμένη γυναίκα έχει γίνει πολύ πιο επίκυνδυνη από ότι δείχνει.Ειδικά αφότου μπήκε στην μέση και μια δισκογραφική όπου ο βαθμός εκμετάλευσης μεγαλώνει (ειδικά για τηνσυγκεκριμένη δισκογραφική εαν αληθεύουν όλα αυτα που ακούγονται για αυτήν). Ο καλλιτέχνης της πείνας ήταν ένα από τα διηγήματα του Κάφκα που μου άρεσε. για την ερμηνεία του συγκεκριμένου διηγήματος ούτε εγώ εχω βγάλει ακριβές συμπέρασμα. Αυτό όμως που μου είχε μέινει σαν αίσθηση είναι το ότι πλέον ο άνθρωπος έχει συνηθίσει την πείνα και αυτό περνούσαν χωρίς να τον παρατηρούν και πήγαιναν στα Ζώα. Δηλαδή μια κάπως πιο κοινωνικοπολιτική προσέγγιση.
Δημοσίευση σχολίου